Kłamstwo szczepionkowe !!!
Prof. dr S. Hockertz – niemiecki immunolog, toksykolog i farmakolog: «Po pierwsze: to że „szczepionka” jest pewna jest jednym wielkim kłamstwem, po drugie: nigdy nie szczepi się podczas pandemii, w każdym podręczniku immunologii jest to napisane na pierwszych 20 stronach...»
*** *** ***
«Dr Hałat na antenie radia WNET komentował rozpoczęte w Polsce 27 grudnia masowe szczepienia przeciw Covid-19. Według doktora mamy do czynienia z „eksperymentalną terapią genową”.
Epidemiolog przypomniał, że proces powstawania i wprowadzania szczepionki na rynek trwa normalnie kilka lub kilkanaście lat. W przypadku Covid-19 nowy preparat powstał w niecały rok.
– Tym razem mamy do czynienia z preparatem terapii genowej. Wiele eksperymentalnych prób terapii genowej np. w nowotworach złośliwych i szeregu innych ostrych zmianach chorobowych, zawiodło i wycofano się tych prób – wskazywał dr Hałat.
Medyk podkreślał też, że dane dotyczące preparatu Pfizera i BioNTech powinny być jawne. Ich ukrywanie może mieć negatywne skutki zdrowotne.
– Cała świadoma ludzkość powinna żądać, by ci wszyscy, którzy zdjęli odpowiedzialność z producenta, ujawnili dane faktyczne i nie pozwolić na ich ukrywanie. (…) Kto będzie płacił za leczenie chorób autoimmunologicznych? – pytał.
W ocenie dra Hałata, podstawowym działaniem przy zwalczaniu koronawirusa powinno być wczesne leczenie z hydroksychlorochiną. – W Polsce od połowy marca jest zabronione używanie hydroksychlorochiny – zauważył.
Ponadto, dr Hałat stwierdził, iż sporo decyzji podejmowanych przez Polskę w walce z koronawirusem było i jest błędnych.
– Ewidencja pokazuje ze podjęte środki zapobiegawcze były oparte na błędnych przesłankach. Stanowczo uważam, że zasady logiki, wnioskowania medycznego i naukowego powinny być przestrzegane. Nie powinniśmy się poddawać presji reklamy, marketingu czy propagandy politycznej – mówił w radiu WNET dr Hałat.»
Źródło:
https://nczas.com/2020/12/29/eksperymentalna-terapia-genowa-dr-zbigniew-halat-o-szczepieniach-domaga-sie-ujawnienia-danych-faktycznych/
Szczepionka to globalny eksperyment medyczny na ludziach, wynika to z systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej
(…)
→ «Nie zostały zakończone prace kliniczne nad żadną z warunkowo dopuszczanych szczepionek przeciw COVID-19. W „Strategii UE dotyczącej szczepionek przeciwko COVID-19” Komisja Europejska wskazała, że: „Opracowanie szczepionki trwa zwykle ponad 10 lat. Wynika to z tego, że stworzenie bezpiecznej i skutecznej szczepionki to bardzo złożony proces. Duża część potencjalnych szczepionek nie przechodzi pomyślnie badań klinicznych.” W związku z tym zaznaczono, że Komisja Europejska korzystać będzie ze specjalnej, przyspieszonej procedury warunkowego dopuszczania szczepionek do obrotu. Dzięki tej specjalnej procedurze warunkowo dopuszczone do obrotu mogą zostać szczepionki, co do których producent nie przedstawił pełnych danych i w stosunku do których badania kliniczne nie zostały zakończone. W oparciu o tę procedurę Komisja Europejska nie wymaga, aby producenci szczepionek przeciw COVID-19 przed uzyskaniem warunkowego pozwolenia przedkładali komplet niezbędnych informacji. Informacje te muszą być dostarczone w określonych terminach (nawet kilkuletnich). Przykładowo, producenta pierwszej warunkowo dopuszczonej szczepionki BioNTech i Pfizer zobowiązano do przedłożenia w przyszłości m.in. następujących (brakujących obecnie) danych (pozostałe brakujące dane wskazane zostały w Rozdziale II niniejszej opinii):
→ W terminie do lipca 2021 roku konieczne jest przekazanie przez producenta dodatkowych danych dotyczących warunkowo dopuszczonej szczepionki, w celu zapewnienia pełnej charakterystyki substancji czynnej i produktu końcowego – oznacza to, że Europejska Agencja Leków zatwierdziła, a Komisja Europejska warunkowo dopuściła do obrotu szczepionkę przeciw COVID-19 nie posiadając tak kluczowej informacji, jaką jest „pełna charakterystyka substancji czynnej i produktu końcowego” (szczepionki). Wydaje się, iż jest to kluczowa informacja, niezbędna do podjęcia świadomej zgody na poddanie się zabiegowi szczepienia.
W terminie do grudnia 2023 roku konieczne jest przedłożenie przez producenta raportu końcowego z badania klinicznego, w celu potwierdzenia skuteczności i bezpieczeństwa stosowania warunkowo dopuszczonej do obrotu szczepionki na COVID-19. 24 – jest to kolejny wymóg potwierdzający, że prace nad szczepionką warunkowo dopuszczoną do obrotu pozostają nadal w toku, tj. w dalszym ciągu prowadzone są badania kliniczne zmierzające m.in. do ustalenia skuteczności preparatu oraz ewentualnych niepożądanych skutków ubocznych (w tym poważnych) mogących powstać w dłuższym terminie. Producent warunkowo dopuszczonej szczepionki otrzymał 3 lata na przedłożenie raportu końcowego z badania klinicznego.
→ Raport końcowy z badań klinicznych wydaje się tym bardziej pożądany, przed podjęciem świadomej decyzji o zgodzie na udział w szczepieniach, zważywszy m.in. na fakt, że w ramach „Strategii UE dotyczącej szczepionek przeciwko COVID-19” podjęto decyzję o zawieszeniu stosowania niektórych przepisów regulujących GMO w odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19.” Zawieszenie przepisów o GMO uchwalone zostało w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1043 r. w sprawie prowadzenia badań klinicznych (…) Zrezygnowano m.in. z monitorowania wpływu GMO na organizm człowieka, zrezygnowano z oceny ryzyka GMO w szczepionkach dla zdrowia ludzkiego.
→ Szczególnie twierdzenia zawarte w lit. b-d, wydają się istotne z punktu widzenia analizy art. 21 ust. 2 zd. 1 ustawy zawodach lekarza i lekarza dentysty, tj. analizy czy zaproponowana metoda jest nowa albo tylko częściowo wypróbowana. Pomimo zaobserwowania wielu skrajnych, często nawzajem wykluczających się opinii odnoszących się do wirusa COVID-19, wydaje się ponad wszelką wątpliwość, iż poza sporem pozostaje twierdzenie, że dotychczas w ramach przyjętych procedur nie podejmowano szczepień przeciwko COVID-19. Nie stosowano podwójnych szczepień tą samą szczepionką (pozostającą w fazie badań klinicznych) w tak krótkim odstępie czasowym (21 dni). Nie prowadzono masowych szczepień całego społeczeństwa preparatami, w stosunku do których nie zakończono badań klinicznych. Nie stosowano szczepionek, które spełniają definicje organizmów genetycznie zmodyfikowanych GMO (i to jeszcze przed ukończeniem badań klinicznych), w stosunku do których zrezygnowano m.in. z prowadzenia monitoringu wpływu GMO na organizm człowieka. Oznacza to, że planowane zabiegi masowych szczepień całego dorosłego społeczeństwa, szczepionkami jedynie warunkowo i tymczasowo dopuszczonymi do obrotu są „metodą nową”, w zwalczaniu czy też profilaktyce przeciwko wirusowi COVID-19.
→ Powyższe pozwala uznać, iż szczepienia w ramach tzw. Narodowego Programu Szczepień, w świetle obowiązującego prawa, są eksperymentem medycznym (a dokładnie eksperymentem leczniczym), gdyż zaproponowane działania mają polegać na zastosowaniu nowych lub tylko częściowo sprawdzonych metod profilaktycznych (zabieg szczepienia przeciw COVID19 preparatem pozostającym w fazie badań klinicznych).
W dalszej kolejności należy rozważyć, jaki jest prawnie dopuszczalny cel eksperymentu leczniczego. Odpowiedź na to pytanie znajduje się w art. art. 21 ust. 2 zd. 1 ustawy zawodach lekarza i lekarza dentysty. Celem tym jest, zgodnie z w/w przepisem, „osiągnięcie bezpośredniej korzyści dla zdrowia osoby chorej.” Oznacza to, iż w eksperymencie leczniczym uczestniczyć może (za uprzednią zgodą) wyłącznie osoba chora, a eksperyment ten przeprowadzany jest wyłącznie w celu osiągnięcia bezpośredniej korzyści dla zdrowia uczestnika biorącego udział w eksperymencie. Dodatkowo zgodnie z art. 21 ust. 2 zd. 2 ustawy zawodach lekarza i lekarza eksperyment leczniczy może być przeprowadzony, jeżeli dotychczas stosowane metody nie są skuteczne albo jeżeli ich skuteczność nie jest wystarczająca.
→ W tym miejscu pojawia się istotny problem prawny w zakresie możliwości przeprowadzenia zaproponowanego Narodowego Programu Szczepień, który z założenia ma być programem masowych szczepień dorosłej części społeczeństwa. Proponowane szczepionki nie są lekiem – nie mają leczyć, a jedynie (według producentów) zapobiegać zachorowaniu w przyszłości. Oznacza to, iż szczepienia nie mają charakteru leczniczego, a jedynie profilaktyczny. Art. 21 ust. 2 ustawy zawodach lekarza i lekarza dentysty dopuszcza eksperyment leczniczy polegający na wprowadzeniu nowych albo tylko częściowo wypróbowanych metod profilaktycznych w celu osiągnięcia bezpośredniej korzyści dla zdrowia osoby chorej. Wydaje się jednak, iż przeprowadzenie eksperymentu leczniczego w stosunku do wirusa COVID-19 będzie bardzo utrudniony czy wręcz niemożliwy. Skoro bowiem cyt. powyżej przepis dopuszcza udział w eksperymencie leczniczym jedynie osoby chorej, to w sytuacji gdy będą przeciwskazania medyczne do zaszczepienia osoby chorej (opinia nie rozstrzyga kwestii czy obniżenie odporności organizmu na skutek choroby wywołanej wirusem COVID-19, umożliwia szczepienie takiej osoby), to po jej wyzdrowieniu nie będzie możliwości przeprowadzenia szczepienia, gdyż powyższy przepis nie dopuszcza możliwości przeprowadzania eksperymentu leczniczego na osobie, która już wyzdrowiała (nawet w zakresie stosowania metody profilaktycznej). Eksperyment leczniczy, w swoich założeniach jest, mówiąc kolokwialnie, ostatnią deską ratunku dla osoby chorej. Jeśli dotychczas stosowane metody profilaktyczne nie są skuteczne (choroba postępuje dalej) albo jeżeli ich skuteczność nie jest wystarczająca, to dopiero wówczas można skorzystać z procedury eksperymentu leczniczego. Jeśli choroba ustanie, to odpada prawna możliwość przeprowadzenia eksperymentu leczniczego, gdyż w świetle obowiązującego prawe nie jest to dopuszczalne.
Wydaje się, iż stosowanie nowej metody profilaktycznej w eksperymencie leczniczym, możliwe będzie jedynie w przypadku długotrwałych/przewlekłych chorób. Zastosowanie takiej metody (w ramach eksperymentu leczniczego),w stosunku do osoby przewlekle chorej, może znajdować swoje uzasadnienie, gdyż osoba taka może oczekiwać, że np. po zastosowaniu nowej metody profilaktycznej w przyszłości objawy przewlekłej choroby nie nasilą się.
Powyższe oznacza, iż brak podstaw prawnych do przeprowadzenia Narodowe Programu Szczepień przeciw COVID-19, który z założenia ma być programem masowych szczepień (w skali do tej pory niespotykanej) dorosłej części społeczeństwa. Program ten przewiduje szczepienia także – a może przede wszystkim – osób zdrowych (brak informacji o wyłączeniu tej kategorii osób z programu szczepień), a to w świetle powyższych okoliczności jest niedopuszczalne. Szczepionki wykorzystywane w tzw. Narodowym Programie Szczepień przeciw COVID-19 pozostają w fazie badań klinicznych i nieznany jest ich stopień bezpieczeństwa, w szczególności w zakresie ewentualnych, mogących wystąpić w późniejszym czasie, poważnych skutków ubocznych. Ponadto na czas badań nad tymi szczepionkami zawieszono przepisy odnoszące się do organizmów zmodyfikowanych genetycznie GMO, w tym przepisy, które regulują badania, obrót i wprowadzanie ich do organizmu człowieka. Zrezygnowano przy tym z monitorowania wpływu GMO na organizm człowieka, zrezygnowano z oceny ryzyka GMO w szczepionkach dla zdrowia ludzkiego. Producenci warunkowo i tymczasowo dopuszczonych szczepionek przeciw COVID-19, uzyskują warunkowe pozwolenie, bez podania pełnej charakterystyki substancji czynnej i produktu końcowego (mogą to uzupełnić w późniejszym czasie, już po zastosowaniu szczepionek u ludzi), a więc zastosowanie takich szczepionek u ludzi, w świetle obowiązującego prawa, zawsze należy kwalifikować jako eksperyment medyczny przeprowadzany na ludziach (eksperyment leczniczy).»
Źródło:
https://legaartis.pl/blog/2021/05/04/1746/
«SZCZEPIENIA NA COVID NIEOBOWIĄZKOWE! Jest Decyzja Rady Europejskiej w tej sprawie.
Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy przyjęło sprawozdanie 27 stycznia 2021 roku, które wyraźnie stwierdza, że szczepienia NIE powinny być obowiązkowe w UE, osoby odmawiające nie powinny być dyskryminowane, a świadectwo szczepień nie powinno być używane, jako paszport.
Jak wynika ze sprawozdania Zgromadzenie Parlamentarne, jest zdecydowanym zwolennikiem szczepień, a także zdecydowano się zwalczać „dezinformację i wahania” dotyczące szczepionek na Covid-19 „za pomocą skutecznych środków”.
W raporcie „Szczepionki Covid-19: względy etyczne, prawne i praktyczne” (Rezolucja 2361), sekcja 7.3 stwierdza się, że państwa członkowskie i UE są zachęcane do działania w celu zapewnienia wysokiej akceptacji szczepionek:
7.3.1. Dopilnować, aby obywatele byli informowani, że szczepienia NIE są obowiązkowe i że nikt nie jest naciskany politycznie, społecznie lub w inny sposób, aby się zaszczepić, jeśli nie chce;
7.3.2. Dopilnować, aby nikt nie był dyskryminowany za to, że nie został zaszczepiony z powodu potencjalnego zagrożenia dla zdrowia lub nie chce zostać zaszczepiony;
7.3.3. Podjąć skuteczne wczesne działania w celu przeciwdziałania dezinformacji, dezinformacji i wahaniom w związku ze szczepionkami Covid-19;
7.3.4. Rozpowszechniać przejrzyste informacje o bezpieczeństwie i potencjalnych skutkach ubocznych szczepionek oraz współpracować z platformami mediów społecznościowych i regulować je, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się dezinformacji;
7.3.5. Jasno informować o treści umów z producentami szczepionek i udostępniać je publicznie do badań parlamentarnych i publicznych;
W sekcji 7.4 Wezwano również do jak najszybszego opracowania szczepionek dla dzieci, biorąc pod uwagę wszystkie obawy dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności. Na pierwszym miejscu musi być dobro dzieci i być zgodne z prawami dziecka określonymi przez ONZ. Należy poważnie wziąć pod uwagę życzenia samych dzieci.
7.5.2. Ma również ogromne znaczenie: „Używaj świadectw szczepień wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem: monitorowanie skuteczności szczepionek, potencjalnych skutków ubocznych i działań niepożądanych”. Innymi słowy: świadectwa szczepień NIE mogą być używane, jako paszport lub bilet wstępu.
W punkcie 8 stwierdza się, że w trosce o demokrację parlamenty narodowe muszą zachować swoją funkcję przedstawicieli (ludzi), prawodawców i organów nadzorczych w przypadku pandemii. W związku z tym Zgromadzenie Parlamentarne wzywa parlamenty do wykonywania tych uprawnień, zgodnie z ustaleniami, w tym w celu opracowania, przydzielenia i dystrybucji szczepionek Covid-19.
Co z tego wynika?
Szczepienie na COVID – 19 nie może być przymusem. Stosowanie represji i zastraszania jest niezgodne z prawem. Brak jest podstaw do wprowadzenia szumnie zapowiadanych paszportów COVIDOWYCH, czy zapowiadanej segregacji sanitarnej, jaką zapowiada Niedzielski.
Każdy niezaszczepiony posiada te same prawa a jego dyskryminacja, jest przestępstwem.
Pamiętaj też o tym, że te produkty chemiczne o nazwie szczepionka to zwykły eksperyment medyczny na, jaki zgodnie z art. 39 Konstytucji RP musisz wyrazić zgodę.
Niestety o tym nikt nie mówi. My szeroko o tym piszemy w naszym artykule pt.: „SZCZEPIONKA NA COVID TO EKSPERYMENT MEDYCZNY”.»
Źródło:
https://legaartis.pl/blog/2021/02/04/szczepienia-na-covid-nieobowiazkowe-jest-decyzja-rady-europejskiej-w-tej-sprawie/
